فیبر رژیمی
تحقیقات نشان دادهاند که مصرف حداقل ۲۵ گرم فیبر در روز، خطر ابتلا به بیماری های مزمن را کاهش می دهد.
غذاهای غنی از فیبر، به بهبود عملکرد رودهها کمک کرده و درصد ابتلا به بیماری های رودهای را کاهش می دهد.
یک دوم فنجان برنج سفید حاوی ۳/۰ گرم فیبر رژیمی است، در حالی که همین مقدار برنج قهوهای حاوی ۸/۱ گرم فیبر رژیمی می باشد.
پروتئین
پروتئینهای موجود در رژیم غذایی، اسیدهای آمینه ی لازم را برای ساخت و نگهداری بافتها، آنزیمها و برخی هورمونهای بدن فراهم می آورند. بسیاری از عوامل تنظیم کنندهی فرآیندهای بدن، پروتئینی هستند. ضمناً این ترکیبات می توانند به عنوان منبع انرژی عمل کنند.
پروتئینها از زنجیرههایی با واحدهای اسید آمینه ای تشکیل شده اند. بدن انسان قادر به ساخت اسیدهای آمینه ی ضروری نمی باشد. به این دلیل این دسته از اسیدهای آمینه، باید از طریق رژیم غذایی وارد بدن شوند. در حین ساخت پروتئین در بدن، حضور هر ۸ اسید آمینه ی ضروری به شکل همزمان ضروری است.
اگر چه برنج منبع غنی ای از پروتئین به شمار نمی رود(۵/۲- ۲ میلی گرم پروتئین در هر فنجان برنج پخته)، ولی کیفیت پروتئینی آن از سایر غلات بالاتر می باشد.
ارزش بیولوژیکی، معیاری برای سنجش کیفیت پروتئین است و بیان می کند که چه مقدار از نیتروژن موجود در پروتئین خورده شده، در بدن حفظ می شود.
کامل ترین پروتئین غذایی با چنین استانداری (ارزش بیولوژیکی برابر ۱۰۰)، پروتئین تخم مرغ می باشد که به عنوان پروتئین مرجع توسط FAO* (سازمان جهانی خواربار و کشاورزی) در نظر گرفته شده است.
ارزش بیولوژیکی پروتئین برنج، ۸۶ است. برای مثال، ارزش بیولوژیک پروتئین فیله ی ماهی ۹۰- ۷۵ و پروتئین ذرت ۴۰ میباشد.
پروتئینهای که ارزش بیولوژیکی بالای ۷۰ دارند، به عنوان پروتئینهایی با کیفیت قابل قبول در نظر گرفته می شوند.
چربی
برنج حاوی مقدار بسیار ناچیزی چربی میباشد (۲/۰ گرم چربی در یک دوم فنجان برنج سفید پخته شده). بدن انسان قادر است تمام اسیدهای چرب (واحد تشکیلدهنده چربی) مورد نیاز خود، به جز اسید لینولئیک را بسازد. این اسید چرب (اسید لینولئیک) حدود ۳۰ درصد از کل اسیدهای چرب موجود در برنج را شامل میشود.
برنج فاقد کلسترول است (کلسترول خاص چربیهای حیوانی است) و با توجه به درصد بسیار پایین چربی، یک غذای فوقالعاده در تمام رژیمهای غذایی محسوب می گردد.